Als er al één Vikingster pijlsnel de hoogte in schiet de laatste jaren, dan is het wel die van Torgeir Waldemar. De stoer bebaarde, langharige Noor werd al van bij zijn zelfgetiteld en ingetogen singer-songwriter debuut in 2014 bijna vanuit het niets de hemel ingeprezen. Dit album verraste als een prachtige, goudeerlijke singer-songwriterplaat die zo uit het Californië van de jaren ’70 had kunnen komen. Neil Young en Gram Parsons zijn nooit ver weg, maar ook meer hedendaagse troubadours als José González of Tom McRae hoor je terug in de countrysnik die Waldemar's stem kenmerkt. Hij kaapte al dadelijk een nominatie voor de hoog aangeschreven Spellermann prijs weg, maar dit was slechts de aanzet tot nog meer en mooiers. Ook zijn tweede album, "No Offending Borders" (2017), werd uitstekend onthaald in de pers. Een stevigere plaat, waar Waldemar's achtergrond als gitarist in verschillende rockbands doorklinkt. Op "Jamais Vu" (2018) hoor je vijf herwerkte songs, hetzij elektrisch of akoestisch. Waldemar bewijst op die plaat zijn diversiteit als artiest.

Met het album "Love" (2020) was meteen alweer een nieuw hoofdstuk in de verrijking van zijn repertoire, maar ook van zijn sound, want treffend aangevuld met strijkers en blazers, trippende soundscapes van gitaren of rijke harmonische zangpartijen was dit weer een meesterwerk. Op deze plaat eert Waldemar niet enkel de taal van de liefde, maar ook de baanbrekende sound van einde de jaren zestig en zeventig waar bands als Crosby, Stills & Nash, Neil Young, The Band, The Byrds of Steppenwolf hoogtij vierden, samen met prog-rock of psychedelische bands als Yes of Pink Floyd. Maar songs blijven nooit stil staan, na jaren ze live te hebben gespeeld, zijn ze blijven evolueren, ver weg van waar ze ooit begonnen zijn zei Waldemar ooit en dit was voor hem reden genoeg om een live album op te nemen, namelijk "At The Opera", die begin dit jaar verscheen. De plaat is dan ook een registratie van een concert in 2022 in het operagebouw van Oslo en zien we Waldemar op de hoes zich benen richting deze beroemde muziektempel.

Compleet overdonderd ben ik weer door "Mercy" van de boomlange Noor, zijn nieuwste plaat die op 6 september zal verschijnen. Sinds ik de plaat in handen kreeg, is hij echter nauwelijks meer uit mijn cd-speler te krijgen. Van zijn zwaar geïnspireerd door Delta blues briljante band 'The Devil & The Almighty Blues', weten we ook dat hij een  ongelooflijk goede gitarist is. Zoals goed geïnformeerde fans weten, tekenen goede gitaristen een contract met de duivel om het gitaarspel onder de knie te krijgen. Dat is al zo sinds Robert Johnson. Torgeir Waldemar lijkt een deal met de duivel te hebben gesloten die hem verder brengt in de blues, country folk en singer-songwriter. Voor zijn deze plaat laat hij de zware riffs achterwege, pakt een akoestische gitaar uit en treedt in de voetsporen van Townes van Zandt, Neil Young of Gene Clark, om zoals zijn vorige albums de richting van het album te bepalen. Waldemar is dan ook een buitengewone artiest met een veelzijdig oeuvre. Dit is nog nooit zo duidelijk geweest als op de albums "Love" en zijn nieuwste plaat, "Mercy". Want "Love" was een grandioos rockalbum met laag over laag gitaren, zang en effecten, maar op "Mercy" zoekt Waldemar het grootse in het kleine. Slechts twee muzikanten in de kamer, recht voor z'n raap en direct opgenomen op tape en zonder overdubs.

Het resultaat is een totaal van elf tracks die een enorme intimiteit, intensiteit en kwetsbaarheid laten horen. Prachtige liedjes met spaarzame instrumentatie, soms bedachtzaam en misschien zelfs een beetje hartstochtelijk. Een sessie van de twee muzikanten Waldemar en Michael Barrett Donovan, prachtig vastgelegd door Waldemar's jarenlange muzikale metgezel Anders Mølller.  Meer doordachte nummers zoals de opener "Where To Throw My Shadow" of "For No Reason At All" voeren de boventoon, terwijl nummers als "Traces Of Lust" (zie video) of "Bigger Wave" een meer westers karakter hebben en op een meer doordachte manier stof doen opwaaien. Muzikaal blijft hij moeilijk in een hokje te stoppen, maar met deze nieuwe plaat met teksten waar we als mens mee worstelen, en waar we elke dag mee geconfronteerd worden, kunnen we alleen maar zeggen dat Torgeir Waldemar met "Mercy" één van de beste folkplaten van dit moment heeft afgeleverd.

release datum 6 sept 2024

OCT 19  Utrecht (NL) Ramblin Roots Festival

NOV 28  Bree (B) Zeepziederij